ابن الرضا به حجره غریبانه جان سپرد   او شمع جمع بود و چو پروانه جان سپرد   مسموم شد ز زهر جگر سوز اُمّ فضل   از روی شوق در ره جانانه جان سپرد  . . .

منکه از سوز عطش در تب تابم مادر / تشنه ام تشنه ی یک جرعه ی آبم مادر   عجل آمد به سراغ من و در این دم مرگ / نه به بالین پسرم هست نه بابم مادر  . . .

گله از دشمنی دشمن و بیگانه نداشت / ناله از کینه و بی مهری همسر میزد   طائر باغ رضا بود ولی کنج قفس / همچو مرغی که پرش سوخته پر پر میزد . . .   شهادت امام جواد (ع) تسلیت

آتش زهر اگر شعله به پیکر میزد  / شعله بر جان و دلش یار ستمگر میزد   نوجوان بود ولی سیر دل از زندگی اش / بسکه آذربه دلش یار ستمگر میزد . . .

برون حجره همه پای‌کوب و دست افشان   درون حجره یکی بود، دست و پا می زد   ایستاده بود و جوادالائمه جان می داد   ز او بپرس که زخم زبان چرا می زد ؟

از من گرفته همسر من خورد و خواب را / زهر جفا ز جان و دلم برده تاب را   واى از عناد دختر مامون که از جفا / مسموم کرد زاده‏ ى ختمى ماب را . . .

نور نهم ز اوصیا، جلوه جان اولیا   روح به پیکر رضا ، عطر گل خدا جواد   با لب تشنه وای من ، جان به لبت رسیده بود   داشت حریم حجره ات ، غربت کربلا جواد . . .

مظلوم تر از جواد”ع”بغداد نداشت /  آن مظهر داد ، تاب بیداد نداشت   می خواست که فریاد کند تشنه لبم / از سوز عطش طاقت فریاد نداشت . . .

آتش زند به قلب همه، سوز داغ تو / شد در اشک اهل ولا، چلچراغ تو     اى یادگار فاطمه، اى حجت نهم / گیرد زلال اشک من امشب سراغ تو . . .

شهادت مظلومانه باب المراد جواد الائمه را به حضرت رضا علیه السلام   و تمامی شیعیان و دوستداران آن حضرت تسلیت عرض می نمایم . . .

مظلوم تر از جواد، بغداد نداشت آن مظهر داد، تاب بیداد نداشت می خواست که فریاد کند تشنه لبم از سوز عطش، طاقت فریاد نداشت

می زنم امروز در کوی توَلاّیت قدم تا بگیری دست این افتاده را فردا جواد در گلستان محمد، نخل سرسبز رضا میوه قلب علی، ریحانه زهرا جواد

در ميان حجره يا رب کيست غوغا ميکند شکوه زير لب ز بي رحمي دنيا ميکند همسرش از فرط شادي و شعف کف ميزند زين عمل خود را به عالم خوار و رسوا ميکند

گشته عالم، غرق ماتم در عزاي جواد الائمه کرده زهرا ناله برپا در عزاي جواد الائمه شد ز بيداد، شهر بغداد کربلاي جواد الائمه

یاجواد الائمه! اي خورشيد عشق اي مولاي جوان من چه زود غروب کردي!

گشته عالم غرق ماتم در عزاى جوادالائمه كرده زهرا ناله بر پا از براى جوادالائمه يوسف زهرا به سن نوجوانى گشته مسموم مى‏ دهد جان در ميان حجره ‏ى در بسته مظلوم